“หุบเขาศักดิ์สิทธิ์หมีเซิน” (My son sanctuary)
“หุบเขาศักดิ์สิทธิ์หมีเซิน” (My son sanctuary)
สถานที่ศักดิ์สิทธิ์หมีเซิน (My Son Sanctuary) หรือที่รู้จักกันดีในอีกสมญาหนึ่งว่า “หุบเขาศักดิ์สิทธิ์หมีเซิน” โบราณสถานที่ตั้งอยู่บริเวณหุบเขาสูง ล้อมรอบด้วยภูเขาในเขตจังหวัดกว๋างนาม (Quang Nam) จังหวัดทางภาคกลางของประเทศเวียดนาม อยู่ระหว่างเมืองฮานอยและดานัง โดยอยู่ห่างจากเมืองฮานอยประมาณ 40 กิโลเมตร มีเนื้อที่ทั้งหมดประมาณ 2 ตารางกิโลเมตร โดยคำว่า หมีเซิน (My Son) มีความหมายว่า ภูเขาอันสวยงาม
ในสมัยก่อนมีสิ่งก่อสร้างโบราณกว่า 70 หลัง แต่ในช่วงสงครามเวียดนามโบราณสถานฮินดู หรือ ปราสาทต่าง ๆ ถูกระเบิดตกใส่ไปหลายแห่ง จนปัจจุบันเหลืออยู่เพียง 22 หลังเท่านั้น
กลุ่มปราสาทหมี่เซิน ตั้งอยู่ใจกลางหุบเขากว้าง ซึ่งเป็นที่ราบต่ำ ถูกรายล้อมไปด้วยภูเขาขนาดใหญ่ ตรงใจกลางมีลำธารน้ำไหลผ่าน หุบเขากว้างแห่งนี้มีลักษณะคล้ายกับโยนี มีภูเขาลูกใหญ่ก็มีลักษณะคล้ายกับศิวลึงค์หรือสัญลักษณ์เพศชาย ลำธารที่ไหลผ่านก็เหมือนกับน้ำที่ไหลผ่านโยนี ธรรมชาติของที่นี่ดูเหมือนกับแท่นบูชา ชาวจามเลือกสถานที่แห่งนี้เพื่อสักการะเทพเจ้าของฮินดู
กลุ่มปราสาทหมี่เซิน ตั้งอยู่ใจกลางหุบเขากว้าง ซึ่งเป็นที่ราบต่ำ ถูกรายล้อมไปด้วยภูเขาขนาดใหญ่ ตรงใจกลางมีลำธารน้ำไหลผ่าน หุบเขากว้างแห่งนี้มีลักษณะคล้ายกับโยนี มีภูเขาลูกใหญ่ก็มีลักษณะคล้ายกับศิวลึงค์หรือสัญลักษณ์เพศชาย ลำธารที่ไหลผ่านก็เหมือนกับน้ำที่ไหลผ่านโยนี ธรรมชาติของที่นี่ดูเหมือนกับแท่นบูชา ชาวจามเลือกสถานที่แห่งนี้เพื่อสักการะเทพเจ้าของฮินดู
หมีเซิน จัดเป็นโบราณสถานที่มีสถาปัตยกรรมแบบฮินดูที่สมบูรณ์อดีตเคยเป็นนครศักดิ์สิทธิ์แห่งอาณาจักรจาม หรือ จามปา ถูกสร้างขึ้นโดยพระเจ้าภัทรวรมันที่ 1 ในศตวรรษที่ 4 โดยถูกใช้เป็นศาสนสถานตามความเชื่อของศาสนาฮินดู ในการทำพิธีบวงสรวงสิ่งศักดิ์สิทธิ์ให้บันดาลพรและคุ้มครองราชวงศ์จาม รวมถึงเป็นสถานที่ฝังพระศพของกษัตริย์ ในยุครุ่งเรืองอาณาจักรจามครอบคลุมอาณาเขตตั้งแต่พื้นที่ทางตอนใต้ของฮานอย ไปถึงเวียดนามใต้ และจรดภาคตะวันออกของกัมพูชา ราชวงศ์ที่ครองราชย์มีด้วยกัน 14 ราชวงศ์ 78 พระองค์ ก่อนที่จะล่มสลายในช่วงศตวรรษที่ 15
ร่องรอยอารยธรรมอันเก่าแก่ของหมีเซิน ยังคงหลงเหลือให้ผู้มาเยือนได้เห็นอยู่โดยรอบ หากเดินไปตามทางภายในนครแห่งนี้จะสามารถพบเห็นสิ่งปลูกสร้างหลัก ๆ ที่มีเอกลักษณ์โดดเด่นทางสถาปัตยกรรมจากการก่อสร้างโดยใช้อิฐแบบโบราณ มีการแกะสลักนิทานพื้นบ้านของศาสนาฮินดูบนป้ายหินทราย และรูปสลักบนกำแพงอิฐ แสดงให้เห็นถึงศิลปะที่ประณีตสวยงามของชาวจาม การสร้างอาคารใช้ซุ้มประดับ และใช้เสาประดับผนัง ศิลปะของจามคาดว่าได้รับอิทธิพลมาจากศิลปะของขอม ชวา และอินเดีย แต่นำมาประยุกต์จนมีรูปแบบเฉพาะของตนเอง รวมถึงสามารถพบเห็นศิวลึงค์ หน้าบันรูปพระศิวะ แท่นบูชาตามความเชื่อของศาสนา และหินแกะสลักเทพต่าง ๆ เป็นต้น
โบราณสถาน หมีเซิน เป็นมรดกในอดีตที่สะท้อนความรุ่งเรืองของอาณาจักรจามปาเมื่อหนึ่งพันปีก่อน และได้รับการขึ้นทะเบียนให้เป็นมรดกโลกในปี พ.ศ. 2542 โดยองค์การศึกษาวิทยาศาสตร์และวัฒนธรรมแห่งสหประชาชาติ หรือ UNESCO ในปัจจุบันนักท่องเที่ยวจากทั่วโลกต่างหลั่งไหลมาชมศิลปะโบราณที่สมบูรณ์และสวยงามของชาวจามไม่ขาดสาย ยืนยันได้จากจำนวนผู้คนที่แวะเวียนเข้ามาเยี่ยมชมที่พิพิธภัณฑ์แห่งนี้ตกปีละไม่ต่ำกว่าล้านคน ส่วนหนึ่งอาจเป็นเพราะอาณาจักรแห่งนี้เต็มไปด้วยศิลปะที่งดงาม และเสน่ห์ที่ดึงดูดให้ผู้คนอยากเข้าไปชมเก็บภาพความประทับใจด้วยตาตนเอง
ที่ตั้ง
จังหวัดกว๋างนาม ภาคกลางของประเทศเวียดนาม
อ้างอิง :
วิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี. มูลนิธิวิกิมีเดีย. “หมีเซิน” [ระบออนไลน์]. แหล่งที่มา http://th.wikipedia.org/wiki/หมีเซิน (8 เมษายน 2557)
UNESCO World Heritage Centre. “My Son Sanctuary” [online]. Available http://whc.unesco.org/en/list/949 (25 March 2014).
มะนาว. (2559). โบราณสถาน หมี่เซิน My Son ฮอยอัน เวียดนาม. ออนไลน์. ค้นเมื่อ 18 ตุลาคม 2560, สืบค้นจาก: https://maanow.com-my-son.html.
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น